Het verhaal achter de Kiene Kweekcirkel

Aad de Klerk woonde van 2008 tot 2021 op een mooie plek in Engelum, Friesland met een ruime tuin waar in de loop van de jaren een soort voedselbos ontstond rond zijn huis in combinatie met een traditionele moestuin. Een ‘voedselbos’: een tuin met bomen, struiken, klimmers, bodembedekkers, kruiden en gewassen.

Het voedselbos: een paradijs voor slakken!
Een goed aangelegd voedselbos vraagt weinig onderhoud, maar levert wel een grote hoeveelheid eetbare planten, vruchten en kruiden. Het enige nadeel waar Aad achter

kwam, is dat de continue bodembedekking in een voedselbos een goede schuilplaats is voor (naakt)slakken. Deze slakken kunnen bestreden worden met loopeenden. Na twee, weinig succesvolle, pogingen met het inzetten van loopeenden, concludeerde Aad dat loopeenden voor hem (nog) niet de oplossing waren. Daarom ging hij op zoek naar een oplossing waarmee hij de slakken op een natuurlijke wijze kon weren uit zijn moestuin.

Het idee voor de Kiene Kweekcirkel
Na bestudering van literatuur over ecologisch tuinieren ondervond Aad al snel dat het bestrijden van slakken geen gemakkelijke opgave is. Na veel geëxperimenteer met een wand – eerst glad, later in combinatie met schuurpapier – ontdekte hij dankzij een boek over ecologisch tuinieren dat slakken geen verticale, naar beneden hangende scherpe rand kunnen passeren. Met dit concept ging hij verder en na een eerste succes bleken slakken deze rand toch konden passeren. Na opnieuw veel testen bleek een zinken buitenrand de perfecte barrière te vormen en kwam de huidige Kiene Kweekcirkel tot stand. Aad breidde de Kiene Kweekcirkel vlot uit met een buizenframe (voor bescherming met netten of gaas) en een uitvoering met een bodem en onderstel. De mogelijkheid van een extra bescherming tegen kou door middel van lichtdoorlatende platen of koepels is een extra uitbreidingsmogelijkheid die nog verder moet worden uit ontwikkeld. 

Productie en verkoop
De productie van de Kiene Kweekcirkel werd gelijktijdig stapsgewijs ontwikkeld. De vervaardiging van de bochten voor de houten bovenrand bleek het moeilijkst te zijn en een bedrijf die dit kon maken werd niet gevonden. Aad bouwde in eigen beheer een freesmachine inclusief een zwaluwstaart freesbewerking voor de verbindingen van de houten bochten met de rechte stukken. Zo ontstond een kleine produktiewerkplaats samen met het confectioneren van halffabirkaat voor de overige onderdelen zoals opmaat snijden, gaten boren en lijmverbindingen maken. Aad benaderde enkele tuinbladen en andere tijdschriften die aandacht wilden besteden aan nieuwe artikelen en de verkoop via de eigen webwinkel kwam van de grond.